Gece'nin Matemi

Saat gecenin deminden, bir hayli geçi.
Odam sessizlikle yoğrulmuş,
Ak sayfam masa üstünde,
Kalemim maziden yaz der bana
Sessizliğin deminde sadece bir hışırtı
Ne varsa yaz diyor iç dünyam,
Sıkıyor beni saklı kalan duygular.
Bir ara cama vuran yağmurdan ahenkli damlalar,
Hatırlatıyor maziyi,
Geçsede onca yıllar.
Ak sayfam kıskanıyor,kalem ise yazdıkça yazıyor.
Neydi buna iten sebeb,yalnızlık mı!
Yoksa aldırış etmeden dünyama yeniden tutunmaya çaışmak mı?
Sanırım bu gece duyguların en yoğunu'nu yaşıyorum.
Etrafı gözlemekle yetinen gözlerim kapanmaya yüz tutmuş,
Parmaklarımda yazmaya mecal yok,
Ne yapsamda hakimiyet zor.
Çürüyen gövdemin,haykırışları bunlar.
İnsanlığın önünde ,milyonlarca sima beni gözlüyor.


07/03/2011
izmir