Gecenin Rengi

Yenildim...
Sızlayan içime döktüm
Ağır bir külçe gibi kal ne olur diyemeyen sesimi
yenildim...
Bana sensiz öncesiz ve sonrasız ıslak bir kent bırakıp gittin
Oysa her yağmurda birileri gider.
Gidenleri uğurlar saçak altında titreyen koca şehir
Sakın bakma ardına,
aşk en büyük yenilgidir sevgilim.
Kazananlar gider
Sorma artık
Gecenin rengini çoktan soldurdu evrenin renklerini gözlerin
Ölü çiçeklerin ruhunu fısıldarken kemanın tılsımı
Savur beni terk edenlerin açtığı sonsuz kızıl boşluğa
Bak daha da derinleşiyor yarası deniz kelebeğinin.
Vuruyor kendini dağların karına
Söyle soğutur mu yarasını
Üç günlük ömrünü ateşe sunan gelinciğin
Bir masal kuşu havalanıyor içimden
Hüzün yüklü bulutlar kadar hudutsuz ağırlığıyla
Kentin tüm camlarında ağlıyor gözlerim
Kazandın sevgilim kaybedenler geride kalır
Bu gecenin siyah rengi
Az sonra kendini kızıla boyayacak
Arka sokaklarda kırmızı bir gelincikle kesecek bileklerini masumiyet
Hiçbir renk örtemez artık gidenlerin günahını
Söyle
İstediğin kadar kızıl olmuş mu şehir
Sadece kalanlar gecenin rengine dokunabilir