Gecenin Saçlarını Örüyor Bir Kadın Rüzgarda

Senli özleyişlerin yangınlı hücresindeyim
Gözümün çırpınan sularında martılar
Çürümüş tohumların mevsimlerindeyim
Aldanışın kazanına atıyorlar şiirlerimi
Aşkın sularında kayıp bir yelkenli ilerliyor

Parmaklarımın titrek kabzasında ağlar ahirim
Sözümün parmak arasında mutedil kaçışlar
Yokluğunun tahriplenmiş siperlerindeyim
Karanlığa gizliyorlar senli izdüşümlerimi
Bir kadın rüzgârda gecenin saçlarını örüyor

Yolunmuş takvimlerden yaşanası anlar
Cesaret kulelerinde daralmış göğsümüz
Helal sarılışların baharını bekliyor adam
Aşkın fakir sofrasından yetim çocuklar
Besmelesiz yutkunuşlarla aç kalkıyor

Anılarımda efsunlu bir hüznün hikâyesi
Parmaklarım o kadının yanaklarında alev
Islanmış uçurtmalar salıyorum göklere
Ruhum güneşi aldatarak bedenini soyuyor
Yorulmuş tenlerin yatağında gül kanıyor

Acılar kaynatıyorum yazgımın ocağında
Alev öfkenin kıskanç rahmine sokuluyor
Şehirler sorgulu utançları saklıyor ininde
Ellerimde yağmalanmış bir gök gürültüsü
Saçaklarımdan mülteci yağmurlar akıyor