Geçer Elbet

Geçer elbet her şey
Zaman hep böyle kalacak değil ya
Kanayan yaralarım kabuk bağlar
Bakarsın hayat bu sefer yeşil ışık yakar

Geçer elbet kara günler
Yeni bir merhabayla başlarım güne
Ne korkularımdan eser kalır
Ne de sensizlik daraltır

Geçer elbet geçmez sandıklarım
En fazla en derin acının izi kalır
Belki üzülürüm belki de içim acır
Her güzelliğin olduğu gibi
Her kötü gidişinde bir sonu olur

Geçer elbet hayatından yalancı insanlar
Ne gözlerin arar ne beynin anımsar
Bir süre geçsin hele hayatından
Kurtulursun seni boğanlardan

Geçer elbet herkesin en güvendikleri
Yar bildiğin hep güzelim sansın
Bırak şimdi bu bahaneyle avunsun
Sen şimdi bak aynalara iftaharla
Ben seni kırkından sonra görürüm

Geçer elbet aylar, mevsimler
Güneş bir doğar bir kaybolur
Bir günde olamaz sanma
Biri hayata gözlerini yummuşken
Eş zamanda başkası gelir dünyaya

Geçer elbet hasretlikler bu gurbet de geçer
Her gurbet bir yere kadar gurbettir
Her özlenen bir yere kadar özlenir
Bir yerden sonra umutlar yine yeşerir

Geçer elbet sahtelikler, adilikler
Hayat sahnesinde rol yaparken insanlar
Kimi başrolde kimi figüran oynar
Ucuzlarla hayat tükenirken
Hiç sorma içi seni dışı beni yakar

Geçer elbet içimden neler geçer
Her giden senden götürdüklerini seçer
Bırak götürenler götürdükleriyle kalsın
Seni yaratan adına sen varsan
İşte o zaman sen insansın...