Geceyarısı Gülüşleri

İsimsiz şehirlerin pusulasız sokaklarında
Kaç hayat ışık yakıyordu geceye...

Aydınlığında yıkanırken yakamozların
Arşınlıyordu kaldırımları kınalı ayaklarım.

Haftalardan kalan hoyrat açlığına
Yelken açıyordu pusuya yatmış düşlerim.

Ay yalarken kaldırımları
Mor sardunyalar
Çoktan toplanmıştı pencerelerde.

İhanetin kara gömleği, kiraladığım saatlere
Gölge düşüyordu.

Pusulasız sokaklara,
İsimsiz şehirlere dağıttım
Yüreğimdeki kesesini geçmişimin.

Bir hain korkuydu
Belki de güvensiz bir inanıştı
Aşkıma köprü saydığım acılar.

Sevda treninin rotası belliydi artık
Çoktan çizilmişti rüyalarıma.
Yine de ne rüyalarımı
Ne de umutlarımı emanet etmedim yıldızlara.

Tetik ucunda parçalanırken yalnızlığım
Kızıl saçlı dalgalar oluşuyordu yüreğimde.

Gün karası dar vakit akşamların gözüne
Bir avuç ay ışığı serptim umutlarımdan.

Defolu gökkuşağının altında inandım
Gürültülü yeminlere,
Sevgiler de defoluydu oysa.

Mor sardunyalar bükmeden boynunu
Gece, güneşi hapsetmeden koynunda
Bayrak açtım yüreğimde riyalara.

Hodri meydan ey uyuyanlar
Gece yarısı gülüşlerimden
Bir tutam harcıyorum sizlere...