Geceye Bir Masal

Yıldızların selam durduğu vakit geceye
Başladığında gözlerinin feri düşmeye
Aklına düşerdi yine yarım bıraktığı o hikaye...

Şehir kazan onlar kepçe
Tek tek koşuyorlardı umut ettikleri geleceğe
Farkına varmadan çocuk, ne kadar yorduğunu sevdiğini
Farkına varmadan çocuk, ne kadar boğduğunu bu ilişkiyi

Bir gün vererek son nefesini içindeki adressiz kinle
Vererek kendini yanlış yönlere
Kayboldu bir gece çöktürerek yokluğunu kızın üstüne
Ve gitti kendine yeminler ederek, geri dönmemek üzere

Gözyaşları kurumuştu çoktan kızın, çocuk yüzünden
İstese de ağlayamıyordu maziden
Kırıldı da binbir parça saplanıp duvarına göğsünün hayaller
Her biri bir damla aktı gözlerinden

Anılarına sarılıp akıp gitti içinde biriken tüm o yaşlar
Kızın içinde bir de kupkuru kaldı yeni öksüz kalmış duygular
Dönüp durunca olduğu yerde çocuk, çıkılmaza açılan sokaklarda
Kapadığı bir anda gözlerini, hatırlardı hayal meyal geçmişi

Bir kız duyardı titrek sesiyle, yitip giden
Girerdi rüyalarına her gece uyuduğunda daha da güçlenen
Ve yine kapatıp bıraktığında kendini içinden çıkan o duygulara
Çözülüverdi çıkmaz sokaklar gelip yola

Takip ettikçe kendinin sandığı kanı çocuk
Buluverdi kızı; hiç olmadığı kadar soğuk, buruk
Akıp giden adressiz nefretin yerini niyetli bu kez doldurmaya
Döndürebilirse eğer kızı tekrar o neşeli edasına