Geceye Düşen

En köklü sırların
Saklı sularında tuz yarası
Nabzın doğurduğu kızıl ten
Çıplak kuyuya fısıldayan ışık parçası
Bir yangın ağıdı karanlığa gül açan


Mevsimsel tutulmanın çöl gövdesinde
Ruhumun ayışığı ve
Aynaların boşluğa koştuğu kır atları
Aykalı duvarlarda zaman
Gerdanıma inen
İkiz kelimelerin taze belleğinde
İkindi buzulları kısalırken
Süslüyorum bahçeleri
Ağzımın kıyısında aydınlık bulut
Kelimelerin bağrına yıldız döküyor
Ki ne zaman sussam geceyi
Kaç mevsim suya iniyor
Ölümlerin bağrında
Susuyorum.


Yaşamak dediğin nedir ki
Gözden kaybolan çoğalmaların
Şiir yurdu büyüyen
Ötesi yani gecenin
Yani gündüzün bir başka penceresi
Sonsuzca uzanan