Geçmemiş Geçmiş

Gittin.
Yaşıyorum bak..
Bir elimde karanfiller,
Bir elimde şiirlerim
Sen bilmezsin.
Gittiğinde tüm umudumu yitirdim.
Ne yalan bi umutmuş oysa
Ne bencil, ne kötü..
Gittin ve bir ömrü feda edecegin olgulara
Tükürdün umarsızca.
Ve ben!
Sana cevap vermedim,ilk kez çocuk!
Sana kızmadım,küsmedim,
Seni içimde boğmadım çocuk!
Çünkü artık öyle kirli dudakların
Öyle katil ellerine, ne ceza kesebilirim söyle?
Seni kendine bıraktım.
Yeni, acımasız, duygusuz ve bencil halinle.
Kim bilir kimler yara alacak sesinden.
Kim bilir kime üşüyecek ellerin,
Hangi elleri ısıtacak..
Bakışların kimi eritecek kim bilir
Ve yağmurları daha kim seninle sevecek?
Kim hayallerinde yaşatacak dudaklarını şimdi?
Kime hancer, bıçak olacak sonunda sözlerin..
Engelleyebilseydim.
Seviyorum demeni ah engelleseydim.
Şimdi daha kimleri kanatacaksın sesinle sevgili?
Bana söyledigin yalanları kimde ıslatacak
Benden öğrendiklerini kime sunacaksın..
Kim bilir!
Ama ben Yaşıyorum.
Hayatımda anıdan başka yerin kalmamış,
Duygumda pişmanlıgım bile olamamış
Olgunluğuma bir basamak atlatmışsın.
Ben sana öyle okkalı küfürler savurmam çocuk.
İyi ki mi keşke misin bilmiyorum.
İyi kisi farkındalık kazanışım
Keşke si kaybettiğim degerler.
Şimdi sen gül çocuk!
Gül ki, bir gün insanlığa adım atarsan
Müzikli masalarda acısını çıkar bu gülüşlerin.
Boğulacaksın yoks
İçinde boğulacak kadar kötülüğün var çocuk!
Benim umrum değil,kendine sakla.
Gerekirse içimde boğul,çocuk!