Gel
Sen!
Gel yanıma,
gel gönül rüzgarıyla,
gel uçarak - kucağıma sokul!
Sevinç ya da acıyla,
veya korkuyla,
ama gel!
Sen!
Yanıma gel,
gel fırtınalarla istersen,
ister geç kal yıllarca, ama gel!
Karlar dök ister saçlarıma,
ister yol tel-tel,
Ah gel!
Sen!
Gel yarınıma,
en karanlık gecelerime,
ya da erken sabahlarıma gel!
Ne zaman olursa olsun, aşk,
ister yıllar sonra olsun,
yeterki gel!
Sen!
Gel bahçeme,
baharımda çiçek dolu olan,
kışımda buz kokan bahçeme gel!
Çiçeklerimi birer birer yol,
kokla istersen,
ama gel!
Sen!
Uykuma gır,
kabuslar yaşat istersen,
ama yeter ki gel, hep gel düşlerime!
Korkut, ürpert kalbimi istersen,
ister sarıl, öp beni...
Yeterki gel!
Sen!
Gel düşünmeden
aşkım mısın, nefretim mi...
Ölüm ol, hasretim olma! Gel bu gece!
Gel en karanlık köşelerden,
ummadığım yerlerden
bana gel!
gel sen...
ben razıyım her şeyine...
der gibiydi güzel eser-in.
Sen! Gel düşünmeden aşkım mısın, nefretim mi... Ölüm ol, hasretim olma! Gel bu gece! Gel en karanlık köşelerden, ummadığım yerlerden bana gel!
Beyeniyle okudum
Tebrikler sana esma hanım
..özlemi zirveye taşımış faklı bir sesi vardı şiirin kıpkırmızıydı tınıları renkliydi betimleri güzeldi teşekkürler..tebrikler...