Gel Güzelim Gel Artık

Ne çok arzu ederdim ben de, çocuklar gibi,
Ekmek babadan,su anadan,şu hayatı tospembe yaşamayı...
Çok değil,hani birazcık vurdumduymaz olabilmeyi...
Sadece toplumun dertleriyle değil,
Kendi dertlerimle de ilgilenmeyi...

Yapabilseydim,başarabilseydim unu,
Çıkmazdım belki de böyle mutsuz sokaklara,
Asarak 70 yıllık yalnızlığımı asarak suratıma...

Umutlarımı doldurduğum kadehim elimde,
Pür sürat sana koşsaydım,
Alıp güzel başını,
Göğsüme yaslasaydım,
Sonra usulca sımsıcak ellerini ellerime alsaydım,
O zaman, belki de şu minik bir serçe ürkekliğiyle gelmezdin bana...

Gel be güzelim!
Gel de dök beni,
Dudaklarındaki tüm bildiğin şarkılarına...
İğneli oya yap,
Işle beni rengarenk güzel kalbine ustaca..
Serpil ılık bir yaz yağmuru gibi şu yalnızlığıma...

Ki, yüreğinde bir yer bulmanın sarhoşluğuyla mest olayım,
Ve artık aşkımızı,
Şu kuru şiir sözcüklerinin arasında aramayım,onlarla avunmayım...
Gel be gülüm ! Gel artık !