Gel Seni Yalnızlığımla Tanıştırayım

Gel,Seni yalnızlığımla tanıştırayım...
Oysa ne çılgın,ne renkli,
ne kalabalık görünür benim hayatım!
Kimse bilmez saat sekizde yattığımı. barlanmış bir yalnızlığın içinde,
saatlerce uyumaya çalıştığımı...
neden uyku tutmaz ki insanı!
İç sesini mi susturamaz
yoksa geçmez mi ruhunun sancısı...

Gel,seni yalnızlığımla tanıştırayım...
Nasıl kendimden geçtiğimi
görmelisin mesela
bir sofrada!
nasıl hayvanlaştığımı!
Şuh kahkahalarım çınlarken kulaklarda,
tavanı izleyerek bir çocuk gibi
Nasıl ağladığımı
.....


Gel seni yalnızlığımla tanıştırayım!
Ölümü beklemenin tek çare olduğu
komik bi dünya burası!
Hiç, bir bulutun üstüne oturup
salladın mı ayaklarını?
İzledin mi ordan,
burada yaşanan saçmalığı!

Gel seni yalnızlığımla tanıştırayım!
Frekansını ayarladın mı en damar parçalara?aldın mı eline en demlisinden çayını?
durma yak cigaranı?
vardır herkesin bir gönül yarası!
Belki de yalnızlığın tek sebebidir
sana yâr olamamış delikanlı!
Tek sebebi odur,
bugün heykel gibi bir Ada'mla
buz gibi kucaklaşman!
Oysa sımsıkı,Can'dan olurdu
benim sarılmam!

Gel seni yalnızlığımla tanıştırayım!
Mektup sevilene yazılır...
uzun uzun yazdığım,
gönderecek bir adres bulamadığım...
satır satır ezbere okuyabileceğim
onlarca zarf var bak önümde!
her biri pullu,mühürlü...
geri iadeli!
Belki eline geçseydi bir tanesi...
Neyse!

Sayısını bilmem mektuplarının!
yıllarım var o zarfların içinde...
sana olan hürmetim var.
içindekiler beni yakmış olsalar da
ben onlara kıyıp yakamadım...
sayende on yedimde şair olmuştum...
sanırım kırkımda yazar.

Gel,sen gel...
boşver yalnızlığımı!
Al git mektuplarını!
Daha yakmasınlar Can'ımı !