Gelin Kaynana

Gelin oldu kızımız vardı koca evine
Saygı gösterdi hemen kayınvalidesine

Lakin peşin hükümlü gelin kadar kaynana
Gelemezlerdi onlar hiç bir zamam yan yana

Kıskanırdı kaynana gelininden oğlunu
Tahammülü yoktu hiç paylaşmaya onu

Seneler geçiyordu barışmazdı yıldızı
İkisinin gönlünde kinleri derin sızı

Dayanamadı gelin bıkmıştı kaynanadan
Çaresine bakıp ta kurtulmalıydı ondan

Anlattı dertlerini yakın bir komşusuna
Bir hocaya gitmeyi önerdi kendi ona

Hoca baktı gelinin falda geleceğine
Zehirlemeyi onu önerdi kendisine

Bir tembihte bulundu ön yargılı geline
Gülerek vereceksin zehri onun yüzüne

Görünce kaynana güler yüzlü gelini
Esirgemedi ondan hiç tatlı sözlerini

Bir mucize olmuştu ana kız gibiydiler
İkisinin gönlünü sarmıştı hep sevgiler

Aklına geliverdi ölecekti kaynanası
Gönlü temizlenmişti yoktu kiri ve pası

Koştu zehri veren hocanın kapısına
Gidemezdi ondan bir başkasına

Yalvardı hocasına kurtarsın kaynanayı
Oydu artık güneşi gecesinde hep ayı

Hoca gülerek dedi verdiğim panzehirdi
Öldürmek için değil hep sevdirmek içindi

Kendini bilmez gelin alınca bu cevabı
Ön yargıdan geçmenin vardı büyük sevabı

Gelin elini öpüp gerçek olan hocanın
Koştu dizi dibine sevdiği kaynananın

Burada bitivermiş gerçek olan öykümüz
Mutluluk dilemektir ikisine sözümüz