Gelmiyor Zavallı

Hiç söz girmez girmez kulağına,
Sinek konmuş yanağına,
Benzer hamam tel ağına,
Hizaya gelmiyor zavallı.

Yürürken yalpada vuruyor,
Kendi kendine gülüyor,
İnsan olmadığını kendide biliyor,
İnsan olmuyor ki zavallı.

Tahta silahla avlanır,
Kuru sözlerle tavlanır,
Çok sıkışırsa yalvarır,
Mertlik bilmezki zavallı.

Sahte sözlerle övünür,
Sokaklarda hep dövülür,
Herkes tarafından da sövülür,
Küfüre doymuyorki zavallı.

İsimsizdir bilmez kimse,
Domuz göbek bitli ense,
İnsan olmadığını da bir bilse,
Bunu bilmiyor ki zavallı.

Parmakları hepten kara hergün biryere sürer,
Yolu hep tersinden yürür,
Vakitli vakitsiz ürer,
İpe gelmiyor ki zavallı.

İnsanadır bu sözlerim,
İnsanlığı hep özlerim,
Sevenleri ben gözlerim,
İnsan değil ki zavallı.

Sungur taş der bunlar da geçer,
Hiç kimse kalmaz ki naçar,
Rüzğar eken fırtına biçer,
Yola gelmiyor ki zavallı.



02 Şubat 2012