Gelmiyorsun...
Gelmiyorsun...
GELMİYORSUN
Yoruldum ölü umutlarımın başını beklemekten
Söndü son fasılda kandillerim
Bir duble daha doldurdum meyden
Bekliyorum huzur trenlerinin durmadığı durakta,
Saatlerdir...
GELMİYORSUN...
Bıktı sabır rüzgarları başımda esmekten
Olmayacak bir güzelde kaldı aklım
Terazimin ayarı kaçtı, çıldırdım..
Bekliyorum, yeşil kapıların eşiğinde,
Aç, susuz, uykusuzum,
Aylardır..
GELMİYORSUN...
Kırıldı saatler hep hazan getirmekten
İsyanlarda durdu.
Erdemlere sarıldım,
Bekliyorum..
Aç, şehevi isteklerimin tetiğini kurdum,
Mevsimlerdir..
GELMİYORSUN...
Unuttu gelecek bana vaat ettiklerini,
Seni illet, beni zillet yoğurdu.
Kimsesizim, bedbahtım, sefilim,
Yüreğimin bütün perhizlerini kaldırdım,
Bekliyorum gemim demir alıyor sadakatten,
Senelerdir..
Gelmiyor, gelmiyor...
GELMEYECEKSİN...
A.KARA
1997
benim şiirlerimde olduğu gibi sizinkinde gördüğüm kadarıyla bir umutsuzluk var. aslında duygularımızın umtsuzluk kısmını dışarı vurup içimizde kalan umutlara sarılıp yola devam etmiyor muyuz. umutsuzlukların tamamen tükenmesi mümkün mü?
şiirleriniz çok güzeldi yüreğinize sağlık sevgi ,şiir ve umutla kalın......