Gerçek Dostlar Kromozom Saymaz

Yıllar geçsede oğlum,

Unutmayacağım ellerindeki çizgiyi...

Sabah beş,gözlerini açarken sen bir hastane odasında

Yeşilköy'ün sahiline vuran güneş,

Annenin karnında yakalamıştı seni

Ve sen ilk kez oynatmıştın parmaklarını 

İlk kez dayanmıştı ellerimiz savunmasız vücuduna...

Daha koparamadan anne bağını

Dünyalar koptu seninle,

Gün yalnız karardı, aşk baki bir dönencede takılı kaldı.

Biz gerçek dostuz oğlum,

Yaralarımıza bantlar vurmadan,

Ağlamadan bir filmin başında

Ekerek umudu yitip giden coğrafyamızda

Ve gülerek hep birlikte, seni yaşayacağız bu hayatta...

Hep kazanan ol oğlum,

Hep gül yalan dünyanın şişkin göbeğine!

Ve patlat bestesi sana ait olan şarkılarını gökyüzüne!

Üzerine yağmur olup düşsün ayrılıklar,

Sen ellerin ile birleştir yıldızları Ediz.

Bırak boş kalsın ellerindeki harita misali yollar

Yüreğin cennetin yoluna çıkar...

Not : Dostum Özgün'ün oğlu Ediz için yazdığım şiirdir.

Özgün'ün de dediği gibi ;

"Önce sevgi, çaba, eğitim, eğitim, eğitim... Bıkmadan yorulmadan belki defalarca tekrar! Sonuç mu? Memur, yazar, oyuncu, model, üniversite mezunu, sporcu, müzisyen, garson, aşçı... Çalışan kendi ayakları üzerinde durabilen bireyler."