Gerçeklerle Yüzleşince...

Oysa
Vicdanımı aşıyordu rahatlığım
Gerçekleşmesi mümkün olmayan
Düşler şehrinde
Kıyasıya bekliyordum
Fi zamanlarda edindiğim umutlarımın
Kemâle ermesini

Sonra
Karanlığıma sızan
Berduş rüyalarla süslediğim gecelerimi
Sen uzaktayken
Sen'li hayaller kurarak yaşamak
Sana fark ettirmeden
Alabildiğine patavatsızca
Ve ara sıra tamamen çığırından çıkararak

Acısı sömürülmüştü
Öncelerde yaşadığım hayatın
Mendebur bakışlara
Takılmasaydı gözlerim
Posası çıkmış yaşantımın
Kopacağı yerden incelmeye başladığını
Anlamayacaktım

Ve bir sabah
Gözlerimi açtığımda
Hiç olmamış bir hançer yarası sol yanımda
Kapanmamaya yeminli
Nerden bilecek ki
Kanı donduran vurdumduymazlığın
Ve taşı çatlatan sabrın
Müdavimi olduğumu

Çünkü benim
Her sonuca hazır bir yanım vardı
Kirli duygularımı temize çekerek
Sıfıra yakın bir yerden
Yeniden geleceğe kuruyordu saatlerimi
Ve yol aldırıyordu hayaller ülkesinden
Sanırdım ki sonu gelmeyecek

Yine bir gün
Gerçeklerle yüzleşince
Sıfatını tekmeledim hayallerin
Anladım bilinmeze aktığımı
Küfürler savurdum ağız dolusu
Sustum sonra
Kimse anlamasın diye hayale sarktığımı
Ne çirkef yanlarım çıkıyormuş ortaya
Biraz deşince

Bendeniz
Gelecek kaygısından muaf
Geçmişinin muhasebesinden endişeli
Fuzuli işlerin baş mübalağacısı
Akrabâ-i taallûkatının yüzkarası
Bir zat-ı muhterem!
Tanıştığımıza
Memnun olduğunuzu
Hiç sanmıyorum

Nihayetinde
Su'izan geçmişimin üzerine kurduğum geleceğimi
Mahkeme-i kübra'ya taşıyorum ben de
Kadı sıfatlı mahluklar
Sizin insafınıza terk etmiyorum ömrümü
İçinizde yeşerttiğiniz engizisyonlar
Size kalsın
Ben
Vebali ağır hayalleri boynumda taşıyarak
Ağır ağır
Zevale eriyorum
Ve son dönemecindeyken yolun
Siz benimle
Tanışmadığınıza
Memnun olun...