Geriye Dönük Saplantılı Bıçak

yaz mahsulü puslar var
sıcak ekmek gibi dokunmadığım
beynimin gerisinde
çepere vuran her korku
bıçak gülmesi
sığrcık ürpermesi yok yere
belki yerli yerinde
bilmiyorum
ölümcüllük burun deliklerimde

mutlak sonu var dallarımın
en şıvgını azap
ucunda karanlık meyve
benden uzak
durmadan büyüyor içimde nefes nefese
hayal düş gülüş
ve düşüyorum
unutamıyorum seni
kırık yüzlerim ardına takılıp gittiği liman
sensiz dönecek yelkenleri
hüzünlerle dolu
ben kürek mahkumu

çalınası bir sürü şarkı
aklımın iç ceplerinde
gedikli üçgen sert köşeli
tüllerde notalar
albino ve çıplak
sensizlik güneşine hazırlıksız korkak
yaz paravanı pikelerce kokun
dışında odam
arkasında aşk oldu
tek öpüşle bile doydu ömür
üç beş saçın kıvrılmış hala uyuyor
kıyamadım uyandırmaya
ama muhtemelen sen
uyanıyordun başka yataklarda

çelimsiz çocuk gibi
doğrultamazken kaşığımı
bütün yemekleri ekşittin
sensizliğe açlık diz boyu
nasıl kapatılır bu boşluk
hiçliğin tuzu kuru teni yumuşak
geçirgenliğe açık sensizliğimin
özlemine geçmiyor kaplamalı dişlerim
cevşenlere asılı kul dilim
sen diye kavrulmakta
mahşer koynunu açmış
yaz sıcağını emziriyor
öyle sıcak ki
bakteri olsam çoğalırdım
kaktüs olsam açardım
bedevi olsam yaşardım
sensizlik yaratığı ölüyor maalesef