Getirmesin Mezarıma Seni Ayakların

Dışarda delicesine yağan yağmur
Kaldırımlara nasılda gaddarca vuruyor
Düşmanca nefret dolu adeta kin kusuyor
Gözlerim olanlara öylece bakıyor bakıyor ve dilim artık konuşmuyor

Bizi görüyorum olanlarda
Evet bizi görüyor bizi yaşıyorum her damlada
Nasılda içimi acıtıyordu o gidişin
Belki de içimin parçalanışını hiç farketmedin
Yüreğimden çıkan kıvılcım tüm benliğimi küle çevirdi
Ve küllerim rüzgara sordu neden gitti

Çokta kötü bir insan değildim aslında
En azından canımdan öteydin anlasana
Hatalı olan benmiydim acaba
Gökyüzünü ağlatacak kadar sevgi çokmuydu sana
Anlıyorum kaldıramadın bu yükü ağırdı sonuçta

Şimdi gözlerimi kapatıyorum dünyaya
Işıklarını söndürüyorum tüm şehrin
Dayanamıyorum artık senin izin olan yerlere bakmaya
Acım o kadar taze ve nefes aldırmayacak kadar derin
Yaşama dönsede bedenim gelmeyecek asla kapına

Giderken nasılda sertti adımların
Hiçmi yüreğini titretmedi anıların
Bak ben her gün bi parça daha eriyorum
Bi gün diyeceğim ben ölüyorum
İşte o zaman getirmesin mezarıma seni ayakların.