Gidebilirsin

Cektiğim çileyi sende bilirsin
Aynı çileye mahküm birisin
Uzaktayken bile bende erirsin
Gel diyemedim gidebilirsin

Bir kelimenle yıllar tükettim
Bir kelimene binbir hasretim
Bilseydin keşke ben nasıl senim
Ölsem bile sana gidebilirsin

Hasretime doğan güneş diğilsin
Sen bilmezsinki kalbe yerleştin
Ölüm gelse bile sen gelemezsin
Bin umut beklerken gidebilirsin

Seherle oturup seni bekledik
Güneşe hayalinle merhaba dedik
Umut ellerde bana haramken
Yalvarmama bakma gidebilirsin

Son şiirin şu an elimde
Ağlayan gözleri ağlatır durur
Anam olsada yar sendeki huzur
Acılar kardeşim gidebilirsin

Yaşlarım adına şehirler kurdu
Hasretin dünyaya ağını ördü
Seni özlemek ödevim oldu
Unuttuğun gündeyim gidebilirsin

Gidebilirsin gidebilirsin
Kalbini ellere verebilirsin
Bilirim seversen hafif seversin
Ölüm bir keredir gidebilirsin