Gidebilmek

kitap üstüne yazılar kalmış maltada
hizayla dizilmiş kalemim vurucak bırazdan
silinip gecsede bedenim farkeder mi hiç
yalnızlık tek başına kaldıgında soguk yenilir unutma
zaman tünellerinin içinde sanma sakın o yalnız diye
yıldız hiç tek başına parlarmı gökyüzünde
ben ölmeyi beceremedim sensiz
belkide öldükten sonra anladım senin eksikligini
sevilmişsem ne fayda şimdi aynı şiiri yazıyorum
yazan ben yorumluyan sen
aynı fikirde aynı tepeden soluyoruz
yeditepe yedi efsane yedi şehir arası köprüden bakıyoruz
beyoglu aynı duruyor sen yokken aynı yere yagıyor kar
beyaz sayfalar acılıyor kalbimde tekrar tekrar yazıyorum yine
nereye dönsem fark etmeyen ben
aynı pilavı kaşıklıyan yine ben
tadı damagımda kalmadı yemegin acısı dilime yapıştı
çok tatlar aldım gecmişte ama senin gibi degildi sanki
artık cirkin sıgara dumanlarında seni cekiyorum her nefeste
nargilem sert vuruyor tavana sisli bulutlar arasında
benim cekip gitme hevesim hep buluttan sonraya kalıyor
ya hava trafigi sıkışıyor yada rüyaların engelliyor bedenimi
ne zaman susuz kalırsa dudaklarım dudaklarının ıslaklıgını arıyor
catlamış ellerin ellerime nasır baglıyor artık dur diye