Gidebilmek

Köşe bucak kaçtığım gerçekler

Yapışıyor paçalarıma

Dağılmıyor kara bulutlar

Adım adım yalnızlık

Sahipsiz bir karanlık

Benim karanlığım değil

Biliyorum çünkü ruhum aydınlık

Gözlerimin ışığı sönmedi henüz

Umut penceremde duruyor

Bazen bana göz bile kırpıyor

Deliriyor muyum?

Bunca olup bitenden sonra

Serin bir rüzgar beklemek

Usul usul ferahlamayı istemek

Gecenin bilmem kaçında

Uyanıp gözyaşımı silmek

Beni ben yapan acılarımı

En derin kuyuya gömmek

Mümkün mü kendimden gidebilmek?

Bir parça ekmek

Pekte berrak olmayan bir şişe su

Sadece ölmemek

İstemem yol arkadaşı

Hayallerimi terk etmek

Vedalaşabilmek

Hepsiyle el sıkışıp

Bir daha dönmemek üzere

Gitmek, gitmek, gidebilmek...