Gidememenin Anatomisi

Olur mu sana da hiç 

Hani bakarsın ya etrafına olana bitene

Ne gerek var ki bunca saçmalığa ya da

Ne işim var ulan benim burda dersin

İster ulanlı olsun ister ulansız

Belki gönül rızasıyla güle oynaya

Belki zoraki 

Neden

Nasıl 

Hangi sebeple orada olduğunu bile bile 

Dersin bunu işte 

Çok vardır demişliğim benim

Ah içimi sığdırabilecek bir tanecik valizim olaydı

Dakika durmaz 

Çok önce giderdim alıp başımı 

Lakin çok zaman geçmiştir giderdim demelerimin üstünden

Ve bir türlü üstesinden gelemediğim 

Yapabilsem aslında

Yeni bir çocukçalığa çıkmak gibi hevesim var sana doğru 

Oysa kat ettiğim yollar çok virajlı

Çok dolambaçlı geriye doğru 

Ve kolay değil yeniden aşmak hepsini

Bilirim senin yol hikayen de böyledir zorlu

Bilirim bilmesine de

Taşımak gerken devasa kambur 

Ağda gereken mahcubiyet

Gusülsüz utanç

Tıraş tutmayan eziklik

Güdük suçluluk

Kıdemli yalnızlık

İçinde aksak çocukluk varken

Kolaysa sen git

Buzlu ve buz gibi ortada olan

Sonu şarampole varan rampa aşağı yoldur bu

Yanisi

Neyi üflemek ayrı meziyettir de

Neyi bıraktıysan geride unutamadığın eskilerden 

Onu taşımak 

Taşıyabilmektir esas iş 

İşte sırf bu yüzden

Neyim varsa ecel gibi hep peşimdedir 

(Hem eskiden de çok kullanılırdı eskiden kelimesi, lakin gel gör ki; şimdi ki kadar ağır gelmiyordu eskiden, eskiden kelimesi...)

Öte yandan karanlık bu dünya bana çok karanlık 

Her şeyi gönülden hisseden körün gördüğü kadar kara

Bilakis kendi karanlığıma bakmaktan kapkara

Kısacası duyusuz duyumsuz duygusuz 

Ve uykusuzum nicedir 

Ki benim icadımdır uykusuzluk

Hislerim desen 

Hep dipçik yemiş karın ağrısı

Hep kağıt sıyrığı

Bacaklarım

Dize kadar teneke kovada betona gömük

Bakma sen bana 

Bu ajitasyon dolu abuk subuk laflarıma

Biliyorum 

Mutlusun sen ve tek tesellimdir bu şu hayatta 

Hatta mutlusun'un mut'unun hücre evisin 

Mutlularsa mutlusundur gizliden gizliye yani

Demek isterdim 

Hatta yüzüne söylemek istemezdim ama

Hiç boş yere kandırma kendini kimseyi

Dublörüsün aslında sen mutluluğun 

Çünkü sen

Yazları sıcak ve kurak

Kışları bol dalgalı içe yağışlı çığ altında coğrafya misali

Dışarıdan mutsal içeriden bariz hüzünselsin 

Bense

Dışarıdan bakınca melankolik 

İçeriden agresif ve hep kavgalı hayatla

Çokça da efkârlı

Bildiğin düpedüz efkârlı

Efkâr ki dünyanın en dibi en diki

Efkar ki hayatın bana sunduğu 

Pranga misali bileklerime dar gelen altın bilezik

Bundan olsa gerek 

Geçmişi eşelemem

Gelecekle didişmem 

Bu olsa gerek mezhebim meşrebim

Biliyorum 

Aşkı beceremediğim gibi 

Adam akıllı beceremeyip ölmeyi 

Arafın tam orta yerinde dikilir gibi

Gelmeyeceğini bile bile hem de

Durup seni beklemektir cezam

...