Gid(em)iyorum Senden...

Gitmeliyim.
Kaldıkça kayboluyorum kendimde.
Direnemiyorum yokluğuna.
Vazgeçemiyorum.
Bırakıp kaçmak istiyorum
Senin gibi...

Gel diyemem.
Bilirim sen de diyemezsin.
İkimiz de durdukça dünya dönmez oluyor sanki.

Kalbimi kaplayan bu hüzünlü hikayeyi
Seninle dahi yüzleşemezken
Anlatamam kimseye.
Ama bil ki
Yaralarım kanamaya devam ediyor durmaksızın.

Hani böyle başlar ayrılık notları.
Bir gün bir yerde karşılaşırsak diye.
Henüz gözlerinden kopmadan
Henüz bakışlarından gitmeden
O günü oluştursam
Gelir miydin benimle?

Şimdi, ama tam şu anda.
Karşımda olmalıydın.
Gözlerime bakmalı.
Konuşmaya gerek bile kalmadan anlaşmalıydık.
Belki bir an söyleyebilirdim suskunlularımı.
Kim bilir?