Giderken

Gidişimi bilmesin kimse
Ellerimi aldığım kelepçelerimi
Yüreğime vurduğum bıçaklarımı
Yasaklarımı yanlışlarımı
Rüzgarlara bıraktığım yamalı şarkılarımı
Bir veda havasında
İstanbul kadar yalnızlığımı
Bırakarak ölümlü çarka
Giderim,dönüşlerime acılar bırakarak.
Ve ellerini sarkıtarak çocukluğumun
En mavi gökyüzü boşluklarına
İçim çıplak bir beden soğukluğunda
Sararak yapraklarımı, saratarak sevdalarımı
Yaprak yaprak şiir olur
Gidişimi bilmesin kimse.
Gençliği kimse bilmez
Yaşadım kavgaların dünyasında
Sağa döndüm sağcı
Sola döndüm solcu
Önüme baktım, bozguncu oldum
Küçük sevdalardan büyük hasretlerim oldu
Gözyaşlarım Dicle'den Murat'a
Kör topal yağmur oldu.
Gecelerim siyah gündüzlerim aydınlıktır
Sular ekşi bir tat bırakır annemin sütünde
Üzerine uzandığım toprakta
Kemiklerim sızar öleceğim vakit
Fakat ölmem.
Biliyorum vakti geldi ayrılığın
Şimdi çocukluğumu verin
Gençliğimi alın ömrümü alın
Öyle gideyim
Gidişimi bilmesin kimse...