Giderken Tutmayışım Seni

güneşimi vurdular gittiğin gün
biraz mecazi ifadesiyle
ve geceleri dost diye getirdiler
en kara sahtelikleriyle

yalanları insan suretleriyle tanıttılar
dilleri ayrı gözleri sözleri gülüşleri ayrı
tamamen yanlızlığı unutturdular bana
belki
tekrar yanlız bırakırken artsın diye acılar

kollarıma bırkatılar sıcaklığını gittiğin gün
en ağır gözyaşlarımla
ve sensizliği armağan ettiler buram buram
dört duvar sessiz mekanımda

soğuk ehlileştirdi beni sensiz odamda
yastığım aynı yorganım yatağım aynı
kahırları tattırdılar bana yaşatırken kaderi
belki
en onurlusuydu giderken tutmayışım seni

ve onurumu kendimle gömdüm ogün...