Gidişi İntihar Mavi

Bekareti bozulmamış kafa kağıtları gördüm çok
Olabildiğince duru,
Yeterince zelil _______

Kanatılmış hüzünler barışın uçsuz sahillerinde
Kaybediyor tüm uzuvlarını bir varlık
Soyu belli olmayan sopsuz mevsimler

Sebebi infilak kırgın saatler vardı
Çok uzakta ve sahte
Yalanı sarmalamış dokunaklı bir şiir olmuştu
Kadın

Öyle karmaşık
Bulanık
İki satırlık bir dişi

İştahlı bir meleğin gürültülü yağmurları
İsrafil'in kendini ispat çabası
Heyhat ....
Vakit geç

Güneşin çocukları uzanıyor arşa
Çok uzak
Tutunamayanlar için şimdi
Pişman bir ihanet çalıyor radyoda
Eşlik ediyor sokak kadınları
Dillerinden sarhoş lakırdılar
Ellerinde topuklular

Islak kaldırımlar
Islıklarını salıyor geceye
Banklara uzanıyor pişmanlık
Başucunda adam
Yarını olmayan bir çocuk mutluluk
Yarımını kaybetmiş


Bu renksizlik
Bu suskunluk
Bu gidiş
Martı kanadında kırılgan bir sadakat artık
Terk edişler paklar bedenleri


Gidişi intihar mavi