Gidişinin Dönüşü Yok Biliyorum

İnsan yüzlü kahpe bir hayatın darbelerini yerken...
Yine ağlar oldum necip fazıl sokaklarında...
Veda etmeye çalışıyordum hatıralarına...
Ama ne zor ne imkansızmış seni unutmak...
Uzak durmalıyım hatıralarından...
Ve kendimi sana yakın hissettiğim anılardan...
Sen gittiğinden beri bir şişe biraya anlatır oldum derdimi...
Mezarlık köşelerinde geçmişle zaman geçirir oldum...
Bana yapılan yanlışlara çığlık atar isyan eder oldum...
Kimse anlamıyor seni ne kadar sevdiğimi...
Gidişinin dönüşü yok biliyorum...
Ben sensizliği seviyorum...