Gidiyorum Usta

Vurgun zamanların öfkesinde saklanır
Yaşamak ağrısı
Bir saksı içinde yeşeren gül goncasında
Kan kusar sevda
Ve ben usta
Gözlerimde ağlamaya yatkın sessizlikle gidiyorum

Susuyorum usta
Yalnızlığın saltanatında prangaya vuruyorum dilimi
Bir beyaz kağıt üstünde
Kanla yazılmış sözler biriktiriyorum
Ellerim kıraç
Dudaklarımda güz kesiği sancılar
Sırtıma alıp kader heybemi
Denizlerin mavisine gidiyorum usta

Adı karanlıklarıma dökülen ay ışığıydı
Gözlerinde cennet
Gamzelerinde bahar kokan erguvanlar saklıydı
Yükleniyorum hatıraların susuz kalan toprağını
Örtüyorum üstüme
Geceleri evlat edinip
Sabahlardan el çekiyorum
Son sözünü basıp bağrıma
Gidiyorum usta

Bu şehrin ayyaş gecelerini onunla sevdim usta
Bir kahvenin kalan telvesinde
Yarına ümit beslemeyi onunla öğrendim
Ayaz akşamların sıcak uykusuydu sevgim
Yorgun uyanılan bir sabahın
Güneş kokusuydu teni
Gözlerimde büyüttüğüm sevinç
Ağrıyan acılarıma ilaçtı gülüşü
Şimdi
Kanadı kırık beyaz bir güvercine yükledim sevgimi
Ellerimde kokusu
Yokluğunda yok olmaya gidiyorum usta

Nefes almak telaşı yapıştı yakama
Her soluk bin acı doğurur öksüzlüğüme kardeş
Aldığım nefesten vazgeçip
Ölümün koynunda huzura gidiyorum usta