Gidiyoruz

Bir tarafından sarılmışız işte hayata,
Diğer yanımız küs,
Boşluğu tamamlamak adına yaşıyoruz dünyada.

Bir Akdeniz akşamının,
Mavi gözleriyiz kimi zaman,
Kimi zamansa,
Bozkırların sert rüzgarları.

Dert dediler dinledik,
Söz dediler söyledik,
Durgun hayatın içinde biz aktık,
Ve sürükledik, taşları da beraberimizde.

Yosun tuttu bağrımız,
Çöpçü balıklarını küstürmemek için.
Hayatın güneşinde eriyenler oldu kimi gün,
Gölge olduk, bir yüce çınar olduk.
Kendi fırtınamıza yenik düştük bir zaman
Dallarımızı kaybettik.

O en açmaz denen karda kışta,
Umut olduk İnsanların içine,
Yeşerdik, boy attık,
Kök saldık en inatçı kayalarda.
Bundan ki gün geldi kayayla benzeştik,
Sert olduk.
Duygularımızı durdurduk,
Ve yuva olduk, çıyana, yılana...

Kimi gün soru oldu hayat,
Cevabı ise biz olduk.
Kimi günse biz soru olduk,
Bütün şıklar boş kaldı.
Kimi gün resim oldu hayat
Siyah kazaklı ve altıya sekiz,
Biz o resme bakakaldık.

Aklımızda kara nisanlar kaldı,
Kara Haziranlar,
Ve karmakarışık duygular.
Merhabaya elvedalar,
Elvedaya merhabalar...

Ve kısacası sonunda,
Her fani gibi tükendik ve bittik,
Toprak olduk....
Tüm güzellikler gibidir ki,
Kısa ve tatlı oldu rüyamız.
Bir film şeridi gibi,
Çarçabuk, telaşlı,
Karanlık bir salonda oynanır hayat.

Oynadık, çektik, gidiyoruz,
Selam olsun kalanlara...

30.03.98 İstanbul