Girdap

bak dünya acı çekiyor, 

benim de güldüğüm söylenemez pek

güzel bir cümleyle başlamak isterdim de

güzel cümlelerle de güzelleşmiyor hayatın kendisi

öyle arada bir işte gözlerim çarpıyor gözlerine

ya da orada bir yerlerde olduğunu hissedip ısınıyor kalbim

unutuyorum zelzelesini kaderin.

gideyim

bir yolu olsa da kolumu kanadımı kaldırıp

uçup gideyim beyaz bulutların üstünden

güneşe alnımı verip, karanlığı ölen çocukların

üstünden çekip, açlıktan kırılan coğrafyalara

adaletin vurulduğu kavgalara

haklılardan esirgenen haklılığa

ve bir marifetmiş gibi podyumlarda sergilenen haksızlığa

bir yolu olsa da "dur" diyeyim.

bazen işte sen gülüyorsun 

ve ben bunu görüyorum, unutuyorum

hışmını hayatın. 

unutuyorum kendimi

bunca kederin bitmez girdabında.