Git Hadi

kıyısından yakalamışken devrimi

parmak uçlarım kangrene kesti ansızın

bu yük niye Tanrım

bıraksam aşk ölecek

tutsam kanım öldürecek beni

bu yazgı soğuk

tükenmişim daha yolun başında

heyhat

gölgelerde şarkı söylüyor

bir zamanlar bana kulak verenler

bu sesler yankısız

göz altlarımda

tökezleyen zaman

amansız izler bırakıyor

bu çizgiler hayli derin

her dua ertesi

ellerime yer etmiş günahını sürüyorum yüzüme

yüzüm benden razı değil

bu ayna harlı bir ateş

-de ekinden

satır başları yapıyorum artık şiirlerime

içindeydik de başında olamadık diye

her adımda

dizlerimi yere vuruyor

heybemdeki bu eksik

bu yol ışıksız bir dehliz

siyahı yorgan yapacak kadar sevmedim de

mavi niye üşür ki üzerimde

bu renkler kuşaksız

hiçbir öyküde

çıkarsız sevişmiyor

zerdaliler

bu çiçekler düzenbaz ve düşsel

-de

güzeldik

-de

sen

-de

ben

-de

-de papatyalar gölge veremediler devrime

-de 

-de hadi git yine gelişin kadar sessiz