Gitme!

Ellerime insan kokusu sinmiş.
Sana dokunmak imkansız oluyor.
Çünkü senin ellerinde insan kokusu yerine,
İntikam kokusu sinmiş.
Dokunma bana artık.
Çünkü ben insanım.
Ve sen beni anlamak istiyorsan,
Önce insan olmalısın.

Ben dağlara ismini yazsam bile,
Sen değere bindim mi sanıyorsun?
Ben seni kalbime çizmişim.
Kalbime bir silgi bulamıyorum.
Eğer beni anlamak istiyorsan,
Buradayım.
Her zaman yanındayım.
Sana kalbimi verecek kadar fedakarım.

Sen ne kadar acımasız ol,
Ne kadar kötü olursan ol,
Seni her zaman seveceğim.
Sevgilim kalbini aşka ısındırmaya geldim.
Son kez gözlerini görmeye geldim.
Kokusunu içime sıkıca çektim.
Çünkü senin içimden gitmeni istemedim.
Artık yok aşka karşı sana karşı engelim.

Hayata senin gözlerinde baktım.
Ellerinde tattım birliği bütünlüğü.
Saçlarının bir telinde gördüm yaşlılığı.
Dudaklarında tattım sarhoşluğu.
Sesinde tanıdım dertlerimi sorunlarımı.
Ayaklarında anladım hayat yorgunluğumu.
Kalbinde tanıdım sevginin gerçek karşılığını.
Şimdi sen buna gitmek mi diyorsun?
Şimdi gerçekten mi gidiyorsun?

Ben belki gözlerini, sesini, saç telini bulurum.
Ayakların gittiğinde yorgunluğumu unuturum.
Ama kalbini bulamam.
Çünkü kalbinin eşi benzeri yok.
Ve ben sevginin gerçek karşılığını sen de buldum.
Şimdi sana yalvarıyorum.
Gitme kal yanımda.
Beni sensiz bırakma.
Sonra düşüncesizliğimi sana bağlarım.
Çünkü dedim ya,
Ben aşkı kalbinde tanıdım.
Gidersen eğer kalbini suçlarım.