Gitme Yar

telkin et beni bu aşka

ya da bırak kirpiklerin parçalasın sinemi

suyun kudretine

ekmeğin bereketine

ateşin hükmüne yemin ettim

toprağı d’eşen bilge karıncalara

peygamberi gizleyen örümceğe özendim

kanatlandım yedi iklimin üstüne güvercin gibi

yetmedi

a

ş

k

biraz t’uzaktı

gözlerimin zembilinden düşen ağrı

bu yüzden sesim içime aktı

irkildim

hasretin sancısı yüreğimde sızlayan bir düş

sonu belirsiz bekleyişlerin iç çekişleriyle

kudurdu işte Marmara

dudaklarının değdiği bir çay bardağında

hüznü yudumlarken

ahvalim cehennem

yokluğun talan

a

n

l

a

h’iç çekiyorum

adının geçtiği her mısra da

sanki dünya yıkılmış da

bir tek sen kalmışsın göğüs boşluğumda

çürüyor dilimde sana dökülen her sözcük

yutkunamıyorum artık bu özlemi

ah yar

çek yüreğimin pimini

tavan arasına sıkıştırılmış köhne bir eşya gibiyim bu dünya da

ahraz bir gülüş atıp geçiyorum

ah bilmiyorlar içimde kopan zelzeleleri

moloz bir aşk yığınıyım şimdi

y

â

r

dur gitme !

gidersen kökünden sökülmüş çınar gibi devrilirim yollara

gündüzüm geceme karışır

ve hiç bir ölüm p/aklamaz beni

susma/sana yâr

geceye mülteciyim sessizliğinde

bir yanım sarp uçurum

hasretin ölüm

ah ölüm

korkular içimde bitimsiz sanrı

dilimde pas tutmuş isli bir şarkı

gözlerime tüneyen zehir zemberek gidişler

yürekte mıh

beyinde vaveyla

bir nefeslik daha kal

sonra

dökülsün boğazıma yutkunamadığım aşkın her zerresi

sicili bozuk alfabeler türesin münzevi susuşlarımda

sen yine de

seni bana bağışla

yitirdim elimde avucumda kalan ne varsa

senden hatıra

’ s e n i s e v i y o r u m ’ cümlesinden b’aşka

bir ömürlük daha kal

sesinin tınısındaki o ürperiş adına

yüreğime kondurduğun öpüş hatrına

ses ver feryadıma

gitme yâr

bırakma