Gitmeden Yas Tuttum Gözlerinde

sabaha en güzel umutlarla uyanmıştım oysa..

gönül bayramının ilk günkü kutluluğu
ellerinde bir demet karanfil
kucak dolusu sevda eksik olmadı yüzünde

sabah serin ve biraz karanlıktı
yatağımdan doğrulduğum vakit
güneş yüzünü göstermemiş
belki de
hüznün habercisiydi
ne dersin?

sen, şafak vaktinde andın adımı
ben, senden bir hatıra aradım

çocuksu gülüşünle geldin yanıma
adım adım özlem koktu sokaklar
gelişini hissettiği vakitte kalbim
sen, büyümemiş bir çocuk gibi
sen, gözleri umutla bakan sevda gibi
sen, ömrümün son baharında yaşayan
ilk aşk gibi...

sarıldın ellerime...

ikindi güneşi yaktı geçti bebeksi tenini
son haber öğretti bana yürekte ilk sitemimi

akşam güneşi acı acı kayboluyor ufukta
ben, gözleri yetim bakan sevda perisi
ben yasak bir ten
ben, sayılı zamanın geçmediğine inanan

gökyüzü liderliğini kaybederken
hayat bana,
gününün en acı kahvesiyle ayrılmamı söyledi
belki, geçer sayılı zaman
belki, bir kaç ay alışırım sessizliğe
belki, düşlerimiz sarar pembe dünyayı
belki, artar gözyaşlarım özlediğimden
ama ben,
gitmeden yas tuttum gözlerinde...