Gitmeden Yazıyorum Veda Mektubumu

Yokluğun 

Her zamanki terkedilmiş çocuk duygularım gibi

Bir iki şarkı dinlerim geçer sandığım.

Girişinde pankartlar asılı flamalarla süslü 

Çıkışında yalnızlığa sarılacağıma alışmak zorunda kaldığım 

Düşünceliyim...

Gündüz kaçıp gece tuzaklarına düştüğüm  o hüzünler ,

Bahara hasret kalan ömrümde son baharımı da 

Gömdüler .

Payıma biçilmiş bedenime uymaz kaftan misali kefenim,

Giysem mi giymesem mi diye içten içe hem kederli

Hem de ümitliyim. 

Aşamazsa sevgi bu geçitleri 

Yıkılsın bu dünya ne anlamı var.

Bir gönlü oyalamaktan ibaretse yaşamak, 

Ölmüşüm kalmışım ne önemi var!

Bir avuç dolusu bile etmez günahlarım varsa bile bile yaptığım ,

Buna cehennem layık görüldüyse, 

Cennette de sensizlik kaderimse,

Bu mecalsiz canımla, bir cana hasretlikse bana yazılan, 

Ben bu havayı solumuşum yahut yokmuşum 

Bundan sonra ne önemi var? 

Beklemiyorum 

Ben bu mektubu sen gitmeden yazıyorum. 

Gittiğinde dönmeye çalışır da bulamazsan 

Son pişmanlığın ikimize ne faydası var.