Gitmelerin Alnında Ağlıyor Koca Şehir

ömrüm ağlıyor karanlığın sarkacında

geniş pencereden gök'yüzüne bakınca

yıldız gülümsemesi oluyor gözlerin

nicedir izlemiyorum

yağmur yağmur yüreğime damlayan suretini

naftalin kokulu cümlelerle yıkıyorum

ayrılığın merasimini

düşünüyorum da

sustuğum

yorulduğum

durulduğum

ne varsa

dökülüyor mavi kıyılara

ağız boşluğana yerleşen

bir türküyle uğurluyorum seni

gitme saatin gelince de

gecenin ayaklarına yapışıyorum

nefes aralığında kal diye

NE OLUR GİTME

İçimin huzurlu şehri