Gitmeliyim Bu Şehirden

Gitmeliyim bu şehirden
İnsanlar tanır beni
Akşam, sabah ,gece karanlığından
Yoğun cadde kalabalığından
Korkmam ben
Ama gitmeliyim buralardan
Yozlaşan şehirden
Umursamaz insanlardan
Gitmeliyim bu şehirden
Ormanın uzun gecelerinin karanlığından
Korkmayacağım
Nihayet harap olmuş, viran olmuş gönlümde
Yüksek dağ başında
Şenlendirecek bir köy
Görmeliyim
Ve Seması
Camlarda akis yapan mehtabı
Caddelerin yoğun ışığından kaybolmayan ayı
Terletmeyen, yorgun olmayan güneşi
Sisli havası şehrin gamından uzak olan
Bir köy bulmalıyım
Gitmeliyim bu şehirden
Kimyası farklı oraları
İnsanın hüznünü alan
Şenlendiren şeyler var
Gitmeliyim uzak diyarlara
Kendime bir yer etmeliyim
Korkuların
Acıların
Gamların ve kederlerin yaşanmayan
bir yer olmalı bu dünyada
beni bekleyen birileri
görüyorum oralardan
yüksek ulu dağların ardında
bir ev yapacağım
yeşil ve büyük bir ev
ve sonra her gece
sevinç,sevgi ve mutlu
hepsi konuğum olacak
ilk gece
eski zaman şarkıları dinleyeceğim
plaktan veya gramofondan
bu şehirden gitmeliyim
gitmeliyim sevgisiz yaşamdan
insanların pervasızca acınmadan
harcandığı bu şehir
insan eli yardı atomun çekirdeğini
ben soruyorum herkese
sevgi daha mı çetin atomdan?
İnsan beyaz ellerini
Her gecen gün daha fazla
Bürünüyor kan rengine
Gönüler paslanıyor
Her gecen günler geride
Bir gün göç edip gideceğim
Bu şehirden
Kırlangıçlar gibi yeni bir kervan bulmalıyım
Herkesin sevgi narası atığı bir kervan
Ulu dağların üstünden uçmalıyım
Bu şehirden daha da uzaklaşmalıyım
Sevgisiz duramam bu şehirden


18 Kasım 2010
sevgilerle
İstanbul