Gitti

Gönül pınarımdan sessiz sedasız,
Ağlak bir yıl daha akıp da gitti.
Ömür çınarımdan hissiz nidasız,
Muğlâk bir yıl daha akıp da gitti.

Toprağın altından, göğün üstünden,
Bacayı tüttüren köyün üstünden,
Mavi gözlü ölümsüzün büstünden,
Muğlâk bir yıl daha çıkıp da gitti.

Canlara hunharca elle kıyarak,
Dertleri kalplere dille yayarak,
Söz verip de en sonunda cayarak,
Muğlâk bir yıl daha bıkıp da gitti.

Umutları hep tersine çeviren,
Nimet veren ağaçları deviren,
Ekranlarda dul, bekârı everen,
Muğlâk bir yıl daha yakıp da gitti.

Hakla hukuk, adaleti soranda,
Nasıl geçti anlamadık bir anda,
Yağmurlarda, tipilerde, boranda,
Muğlâk bir yıl daha yıkıp da gitti.

Garipleri yerden yere sallayıp,
Zalimlerin ekmeğini ballayıp,
Meydanlara bombaları yollayıp,
Muğlâk bir yıl daha çakıp da gitti.

Kanadıkça gönlümüzün yarası,
Gelmez bize mutluluğun sırası,
Bitmiyorken dert çekenin narası,
Muğlâk bir yıl daha bakıp da gitti.

Ergenlikte, zennelikte erlikte,
Beden saklı pijamada terlikte,
Şifa bilmez türlü dertle birlikte,
Muğlâk bir yıl daha çekip de gitti.

***

Muğlâk: Anlaşılması güç, anlaşılmaz, karışık, çapraşık.
Ağlak: Ağlamaklı.
Zenne: Kadın.
(TDK Sözlüğü)