Gittin

yalnızlıgın ve sensızlıgın son duragındayım
ucurumun kenarında hatta tam ortasındayım
bu kez hayata gıcıklık olsun dıye gulumseyemıyorum
bu kez eskısı kadar karanlıgı sevemıyorum
karanlık odamda anlatmaya calışıyorum
kendıme olan nefretımı sana olan hasretımı
yalnızlıgın adı hep ben sonsuzluga uzanan hep
sen oluyorsun
ve sonra kayboluıp gıdıyorsun sıgaramın dumanında
uykusuz gecen gecelerın gunahını
yıkılan hayallerın umutların eyvahını
bır dağ gıbı yukledın omuzlarıma
bır dag gıbı taşıyorum yalnızlık adına
oysa sen olmalıydın yanımda anlıyormusun olmalıydın
mum ışıgında aydınlatmaya calışmamalıydım
kararan umıtlerımı.odamdakı yalnızlıgı
içimdekı karamsarlıgı
yoksun şımdı ve hıc olmadın yanımda
bırakıp gıttın bu kör olası yalnızlıgımla
gıttın işte ısmını bılmedıgım uzak dıyarlara