G/izli Kaldı Aşk

kalbime zararlı utangaçlıklar yükledim
hayatın yüzsüzlüğüne sessiz kalabilmesi için
zararı kendime saklantıların en kayıp köşesinde adımsızlığıma ağladım yine..

saçlarının kokusuyla kalkarken yataktan
içinde senin olduğun,
?bugün ne yapalım' düşüncesini taşımayan günlere, uyanır oldum artık.
duyulması gereken bütün suçlulukları kararttım
ve o kadar karardı ki
gölgem dünyayı sarmaya yetti..

peki sen neredeydin ki?

en dipsiz karanlıkları bile kararttım acımdan.
senin ışığınla uyanabilmek için bekliyordu dünya.
bekliyordum..

?bilmiyorum' cevabını taşıyan sorular kadar sonuçsuzdu nefretim.
gel..

nefesim ol..
öyle bir sar ki tenimi, her çekişte dolsun gözlerim
gölgem ol..
acımadan düş üstüme, her adımda kararsın şehirlerim
dengesizleşsin evren soluklarımla

?vedalaşmaya vakit bulamamak' derken bile sızlıyordu içim
zaten sevmezdik vedalaşmasını biz
hiç kullanmadığımız hoşçakallar eşliğindeydik artık
hangimiz kayıptık sence
hangimiz peşindeydi diğerinin
adeta zorluyorduk yaşamak için
birlikte yaşamak için..

sanki
tanımadığım bir şehirde, tüm sokakları birbirine benzeten yabancı gibiydim
yabancıydım artık tenine
kim bilir kaç kere karşılaşmıştık seninle
ve kaç kere farketmemiştik varlığımızı
belki de defalarca iç içe girdik korkudan
bu yüzden mi bulamıyordum seni
içinde mi kaybolmuştum ben
belki de bu yüzden baktığım her yer sensin
bu yüzden aldığım her nefes senin
sanki varlığına hapsolmuş gibi
içinde hayat bulmuştum ben
ya da içinde kaybolmuştum hayata

her bulduğumda sevinemememin bir nedeni varmış
izin vermemişti hiç bir şeyi istediğim kadar yaşamama
hep zamansız kaybettim ben
ya da kaybetmek zorunda kaldım
?hiç bir şeyi yaşayamadım' cümlesiyle çevrili hayata hapsolmuştum
ama o hiç geç kalmadı
evet
yine tam zamanında geldin Azrail,
biraz daha gecikseydin, neredeyse yaşayabilirdim...