Göç

Yaşam çalan bir nefes gibi bu fırtına

Gecenin koynu soğuk

Bulutlar,

Entarisi yırtılmış bir kadın gibi dağılıyor uzaklara

Olacak iş değil

Bu mevsimde bu hava

Sonsuzun da uzağında

Yıldızlar kırık cam parçaları gibi batıyor canıma

Bu şehir,

Sensiz kalınacak kadar masum değil

Eğer günahsızsa,

Yoluma çıkarsın seni

İtmesin başka diyarlara

İçimde bir nehir

Sessizce akıyor yüreğim kanadıkça

Vedaya yalpalıyor gözlerim

Seninkiler hâlâ başucumda

Ürkek kuşlara yüklenmiş hevesim

Kanatlarını çırptıkça

Göçleri yağmurlara denk gelir

Mevsimlere kanıp boş vaatlere inandıkça

Göçüm göç değil

Yitik bir elveda