Göç Türküsü

Kalmayı düşünüp, giderken yine
Kaç insan yüzü girdi, kalbin içine.
Sevdayı, hasreti dost ateşine
Bahrımızda çakıp, atar göçeriz.

Bir manzara'da bakar, dost resmimize
Der ki; Bu gaip sesler benzemez size,
Sanki bu manzara'da beyaz mucize
Başımızda saçları aklar göçeriz.

Ömrümüz bir çağladır, tutulmaz akar,
Son veda sofrasında öldü rakılar
Gitmek bir ağaç olur, baltası dağlar
Hasreti dağlara dağlar göçeriz.

Bizi kötü bilen -varsa- anlatsın
Duyanlar duymayanın çınlatsın, kulağını
İhanet edecek dostun adını
Mahşere saklayıp öper göçeriz.