Göğe Çeyrek Kala

kent bozgunu bu
harfler darmadağın
sözcükler
yağmurda eriyor
kağıtlar
rüzgarlarla savruk

imkanı yok böyle havada
yakalayamam yalnızlığımı
koşup ardından

iyisi mi
neon aydınlığındaki evlerin önünde
duvar yazılarına yaslanıp
uykuyla uyanıklık arasındaki
kent ayraçlarına dair
rüyalar sürmeli gözlerime

başka türlüsü güç

göğe çeyrek kala ellerim ceplerimde
dünyadan Kadıköy'e inen tramvayı izliyorum