Göğsüme Çivilenen Dört Harf

öyle bir dua'ydı ki yüreğime yakışan
sure'siz !

öyle bir d/okundu ki bedenime
kundaksız bebek kadar günahsız !




kaldırırdı iki kirpiğimin arasındaki kül rengi perdeyi
iliştirirdi bakışlarıma
sevdalı gözlerini...

küsen tebessümlerimin ağırlığı altında
yüklenirdi acılarımı
yüklemi yapardı şiirlerinin...




ürkekliğim üşüyüp titrerken avuçiçinde
alnından öperdi hüznümü
gün yüzü görmeyen soğuk karanlığımda
ısınırdı mavisi solan hayallerimin ufacık elleri...




gözlerimin daldığı yerde soluk olurdu nefesime
asardı kendini kirpiklerime
adının dört harfini çivilerdi göğsüme...


-ben geldim sevgili !
der,
otururdu gönlümün orta yerine




sonrası mı ?

böyle bir gece vakti yine dökülürdü dilimden dua dua
yalvarırdım Yaradan'a
-bağışla ömrümü ömrüne
diye.. !