Göğsünde Ağlayan Göçebeyim

Sesim eflatun bir sus olur rüzgâr ilinde
sigaram ciğerlerime bayram telaşı
hırkasını almayı unutmuş çocuk yıldız üşür
demediler bana bu mevsimde aşk ölür
sefildim üşüyordum sıcağı kucaklayamadım



çay molası olmayan yolculuklar gibiyim
terminallerde vedanın şahidi banklar kadar yaralı
sırasını beklemiyor ki göçmen kuşlar
yolların bakışına ben hasret demedim
sessizdim beterdim özlemin tadını almadım



yazgım ayakkabının vurduğu parmak kadar dilsiz
umudum susuz yaz gecelerinde bedevi rüyası
vahanın kekeme elleri kadar masallarım aciz
sözlerimi zemheride ben uyutmadım
vurgundum yorgundum konuşmayı bilmedim



meyvesiz düşlerimin eksik hatırası saklımda
raks ediyor eğreti kederim seslerin ortasında
sevmelerim kanayan yara tadı kekremsi
yüzümün yarısına kentlerimi ben saklamadım
halsizdim direnendim sevinmeyi görmedim



yaprağa hükmüm geçmiyor mevsim arasında
sesini parmaklarıma gömdüm dağların
olmadı yetişemedi soluğum bahar yarasına
vurgunların adını ben sevda koymadım
dilsizdim kötüydüm erdemin adını unuttum



eskimeyen yaralarımı toplasam savursam buluta
göğün alnında ceylanlar vurulur düşer omzuma
yalnızlığım kavrulur gecenin esrik koynunda
yetim cemreleri toprağa ben düşürmedim
eksiktim yurtsuzdum göçebeliğimi göğsünde uyuttum