Gök Bağırır Yer Susar

Alametler başlamış, anlamaz ki densizler
Gök bağırır yer susar; varlık korkuyla pusar
Denizler çalkalanıp yuttuklarını kusar
Kaçışırlar çılgınca kör topal, nedensizler
Lakin kurtuluş yoktur, bilmez fikri ensizler


Lanetler korkutmuyor akıldan kopanları
Kalemler azmış hepten defterlerse isyanda
Dağlar gazaba gelmiş tepecikler nisyanda
Dar boğazlarda koymuş yolundan sapanları
Sahip şaşmaz hesapla kurmuş tüm kapanları


Yere doğru akarken, yerden kopan figan var
Bulutlar damla damla, rüzgârlar uğuldarken
Ve nehirler kudurmuş, ayakta, çağıldarken
Terse akan suların akışında efgan var
Tuğyan değil, biline; eyvallah, bela savar


Hayaller derdest olmuş ömürler nihayette
Düşler elden alınmış ve zaman noktalanmış
Renkler, tonlar perdesiz; canda olan talanmış
Doğu-batı birleşmiş ilk günde, bidayette
Zaman geçmiş anlatır görsel cümle ayette


Bakanı görmez eden bir sis göze doluşur
Sürü gitmiş, çoban yok; sanki vakit hitamda
Kaçıp kurtulmak için niyetli adam tam da
Koşmak ister velâkin, ayakları dolaşır
Gök buluta; bulut suya; su toprağa bulaşır


-Gök bağırır yer susar; varlık korkuyla pusar
Denizler çalkalanır, yuttuklarını kusar-


.......Elazığ, 14.03.2012...