Gök Kokulu Küf

koysunlar beni bir kenara.

dokunmadan, söylenmeden..

etimi kemiğimden ayırdıkları yetmiyormuş gibi ruhuma dadananlar

o kadar fazlayım ki kendime bile

üstüne bir parça dahi kendini beğenenleri koyamam

aşar boyumu boğulurum..

o kötü halimi görmesin lütfen

boğazımda topaklananları kusarım ben.

değmesin hicbir kimse yüreğimin derin yarınlarına..

törpüsü canımı acıtır

henüz küçük bir ceninken al(tadım)dığım bir kararın

varmasın suyuma kimseler

derindir kıyısı..

hiçlik makamının kapısı bu benim vardığımın, yorgunum kısacası