Gök Kubbenin Altında

Dedi ki;
-Mutluluk gölgen olsun-

Bir temsil ki suretime
Hayatın izini sürüyorum
Ne büyük lütûf ki Ey Tanrım
/Yüzümün yarısı gölge/

Gökten düşen gök/kuşak/yıldız
Yansıyan ışıkları en parlak yaldız
Birleşirken sis tanesi ile yağmur damlası
Ardına kadar açıldı
Gök kubbenin hakikat kapısı

Asil karadan beyaza çalan renkleri
Dizilince gök/yüzümüze şua demeti gibi
Mavi bir bahardı gün geceden akan ışık
Dönüyordu evren mânâ erleri ile
Ağarıyorduk gök kubbenin altında
Güneşe karşı

Bir muhteşem resimdik biz tabloda asılı kalan
Bir tek sen ve ben vardık bir de aramızdaki yaprak
Yer/yüzümüzün eşitliğinde
Akarken ab-u hayat çeşmesi
Tek bir ağızdan içiyorduk
Salkım söğüt dalından

Kar mı yağdı üstümüze böyle
Yüreğimiz sana çıplak
Uzansak tutacaktık sanki yıldız dalından bir yaprak
Yalınayak yürüyorduk oysa
Bir dokunsak diyorduk Ah!
Geziyorduk yaralı bir kuş gibi
Gök kubbenin altında

/Ne kadar kuru
Ne kadar nemli yaşımız!/

Oysa çizilmişti çoktan bu ak gerdan,kaşımız
Çekilse altımızdan yorganımız,aşımız
Elbet bir gün değecek toprağa
Bu güzel başımız

/Yok kadar çoğalmalıydık hayata
Var kadar değil!/

Taçlanırdı o vakit sel gibi yaşlar
Bir bir şahlanırdı ardından yoldaşımız taşlar
Açılınca hakikat kapısı ardına kadar
Ulaşırdık varılmaz yollara
Gök kubbenin altında

Isındı kubbesi güneşten daha sıcak
Kara delik büyüdü kararmasın gök/kuşak
Oysa beyaz gelincikler serilecek halâ
Yüreklerde yanacak
Ak duvaklı nazıyla gök/yüzümüze akacak

Dizlerimiz kırıldı yüce katında
Aradık aşk ile hakikati dünya çarkında
Kanatlanır başları hareliler o an karşımızda
Açılınca hakikat'ın tüm kapıları
Gök kubbenin altında

Nasıl dolaşmışız böyle kalp gözümüz kör
Hem ki ne mihnetlere uğrak ıslanmışız ki; Hayret!
Bilememişiz gözlerimizin kıymetini Ah!
/Bakabilir miyiz halâ böyle
Gök kubbenin altından/



28 Ocak 2010 İzmir