Gök Ve Yer Arasında

güneş doğmadan düşenler yola,
onu kucaklamayı bildiler
ekinlerini kavurduğu gün.
hayvanlarına hastalık indiğinde
toprağa tükürmediler!

keçe ördüler,keçe giydiler
deri yüzüp deri geçirdiler yüzlerine!
rüzgarın nefesi böyle karıştı kulaklarına!
kaçmadılar!korkmadılar!kin kusmadılar!

gece de gün kadar özgürdü ruhlarında!
çünkü uyudular yıldızların altında!
hiç yalnız olmadılar,dosttan yana aç kalmadılar
kurt ve baykuş,
sonra alabildiğine yeşil ve alabildiğine sarı!
toktular hep!

ormandan,topraktan ve havadan
gerekli kadarını aldılar her zaman
hem,geri verdiler hakkı olanı ona!
kurban adayıp kan akıttılar,
söz söyleyip şölen yaptılar!

bu yüzden sevdi onları evrenin kendisi!
bu yüzden kıtadan kıtaya at oynattılar!
bozkırın çocukları
üstte gök ve altta yer arasında!