Gökkuşağı
Kasırgalara tutunur dünya,
Yıkımlar yaşatır çiçekleri.
Kibrimiz alev almış,ormanlar ayakta.
Soluyoruz vahşet kokusunu hunharca
Boşlukta tutunmaya çalışıyoruz
Çırpınıyoruz çırpındıkça,dip bizi beklemekte
Katili olduğumuz hislerimizin pençesindeyiz
Yaşamak için yaşarken boğuluyoruz.
Sonsuz evrende saklı mutlulukları arıyoruz
Muhtaç haldeyiz sarılmalara,gülmelere
Tek bir sevgi kırıntısının kölesiyiz
Var sandığımız aydınlığın karanlık tarafıyız.
Anlatın şimdi bana sevilmek nedir?
Anlatın bana umut nedir?
Siyahın en koyu halinden bahsedin.
Sahi, dünya tutunabilir mi kasırgalara?
Yıkımlar yaşatır mı çiçekleri?
Söyleyin, gitmek acıtır mı
Kalmayı başaramamış insana?
Anlatın hiç gökkuşağı görmemiş insana;
Siyahın en koyusu kadar güzeldir
Gökyüzünün saklı tüm tonları.